اختلال شخصیت اسکیزوئید یک اختلال روانی است که با الگوی ثابت جدایی و بی‌علاقگی عمومی نسبت به روابط اجتماعی مشخص می‌شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید نیز در هنگام تعامل با دیگران طیف محدودی از احساسات را دارند.
بیشتر بخوانید: بهتر درمان کمال گرایی چیست؟
اختلال شخصیت اسکیزوئید چیست؟
اختلال شخصیت اسکیزوئید (ScPD) یک وضعیت سلامت روانی است که با الگوی ثابت جدایی و بی‌علاقگی عمومی نسبت به روابط اجتماعی مشخص می‌شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید نیز در هنگام تعامل با افراد دیگر دارای طیف بسیار محدودی از احساسات هستند.
اختلال شخصیت اسکیزوئید یکی از گروهی از اختلالات به نام اختلالات شخصیت خوشه یا کلاستر A است که شامل تفکر یا رفتارهای غیرعادی است. اختلالات شخصیت، الگوهای رفتاری مزمن (درازمدت) ناکارآمدی هستند که انعطاف‌ناپذیر، شایع هستند که منجر به مسائل اجتماعی و پریشانی می‌شوند.
افراد مبتلا به این اختلال شخصیت ممکن است گوشه‌گیر، بی‌تفاوت و عزلت‌طلب به نظر برسند. آن‌ها اغلب متوجه نمی‌شوند که رفتارشان غیرعادی یا مشکل‌ساز است.
تفاوت بین اختلال شخصیت اسکیزوئید و اسکیزوفرنی چیست؟
اسکیزوفرنی یک بیماری روانی است که باعث قطع ارتباط با واقعیت می‌شود. فرد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است ترکیبی از توهمات، هذیان و تفکر و رفتار بسیار آشفته را تجربه کند که به طور چشمگیری عملکرد روزانه او را مختل می‌کند.
اختلال شخصیت اسکیزوئید باعث توهم یا هذیان نمی‌شود و این وضعیت معمولاً به طور قابل‌توجهی بر عملکرد روزانه فرد تأثیر نمی‌گذارد.
تفاوت بین اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال شخصیت اسکیزوئید چیست؟
اختلال اضطراب اجتماعی یک مشکل در سلامت روان است که در آن فرد ترس شدید و مداومی از مورد انتقاد یا قضاوت‌شدن توسط دیگران را تجربه می‌کند. برای مقابله با این ترس، تاحدامکان از تعاملات اجتماعی یا قرارگرفتن در این موقعیت‌ها اجتناب می‌کند.
اختلال اضطراب اجتماعی از اختلال شخصیت اسکیزوئید (ScPD) متمایز است؛ زیرا افراد مبتلا به ScPD به دلیل ترس از انتقاد یا قضاوت‌شدن از تعاملات اجتماعی اجتناب نمی‌کنند؛ بلکه به دلیل بی‌علاقگی به ایجاد روابط با دیگران از تعامل با دیگران خودداری می‌کنند.
چه کسانی با احتمال بیشتری به اختلال شخصیت اسکیزوئید مبتلا می‌شوند؟
بیشتر اختلالات شخصیتی در سال‌های نوجوانی و زمانی که شخصیت رشد می‌کند و بالغ می‌شود شروع می‌شود، اما افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است علائم این بیماری را در سنین پایین‌تر نشان دهند.
اختلال شخصیت اسکیزوئید در بین افرادی که در بدو تولد مرد هستند کمی شایع‌تر است.
یشتر بخوانید: معرفی ۷ نوع گرایش جنسی
شیوع اختلال شخصیت اسکیزوئید چقدر است؟
این اختلال شخصیت نسبتاً نادر است. حدود ۳.۱٪ تا ۴.۹٪ از مردم در ایالات متحده این بیماری را دارند.
علائم و نشانه‌های اختلال شخصیت اسکیزوئید چیست؟
ویژگی اصلی اختلال شخصیت اسکیزوئید، الگوی ثابت جدایی و بی‌علاقگی عمومی به شکل‌گیری و حفظ روابط اجتماعی است.
یک فرد با شخصیت اسکیزوئید معمولاً:
- از روابط نزدیک، حتی با اعضای خانواده لذت نمی‌برد.
- سرگرمی‌ها، فعالیت‌ها و مشاغلی را انتخاب می‌کند که ماهیت انفرادی دارند.
- تمایل کمی به فعالیت جنسی دارد یا اصلاً تمایلی ندارد.
- به‌ندرت احساسات قوی را تجربه یا ابراز می‌کند.
- نسبت به ستایش یا انتقاد دیگران بی‌تفاوتی آشکار دارد.
- می‌خواهد تنها باشد و فعالیت‌ها را به تنهایی انجام دهد.
- روابط نزدیک را نمی‌خواهد یا از آن لذت نمی‌برد.
- تمایل کمی به روابط جنسی دارد.
- در صورت وجود از فعالیت‌های کمی لذت می‌برد.
- ابراز احساسات و واکنش نشان دادن برایش سخت است.
- ممکن است طنز نداشته باشد یا به دیگران علاقه نداشته باشد. یا ممکن است نسبت به دیگران سرد باشد.
- انگیزه‌ای برای رسیدن به اهدافش ندارد.
- به تمجید یا انتقاد دیگران واکنش نشان نمی‌دهد.
بیشتر بخوانید: اختلال چند شخصیتی چیست؟
چه چیزی باعث اختلال شخصیت اسکیزوئید می‌شود؟
اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت اسکیزوئید، یکی از ناشناخته‌ترین شرایط سلامت روان هستند. محققان هنوز در تلاش برای کشف علت دقیق آن‌ها هستند. تاکنون، آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که موارد زیر ممکن است در ایجاد اختلال شخصیت اسکیزوئید نقش داشته باشد:
- عوامل ژنتیکی: برخی از محققان فکر می‌کنند ممکن است یک ارتباط ژنتیکی بین اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت اسکیزوئید وجود داشته باشد. علاوه بر این، برخی از ویژگی‌های اختلال طیف اوتیسم شبیه به اختلال شخصیت اسکیزوئید است، بنابراین محققان فکر می‌کنند ممکن است یک رابطه ژنتیکی بین این دو وجود داشته باشد.
- عوامل محیطی: برخی از مطالعات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید اغلب از محیط‌هایی می‌آیند که در دوران کودکی والدین و یا مراقبانی داشته‌اند که از نظر عاطفی سرد، غافل و بی‌توجه بوده‌اند.
تشخیص
اختلال شخصیت اسکیزوئید چگونه تشخیص داده می‌شود؟
شخصیت در دوران کودکی، نوجوانی و اوایل بزرگسالی به تکامل خود ادامه می‌دهد. به همین دلیل، روان‌شناسان و روان‌پزشکان معمولاً فرد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید را تا بعد از سن ۱۸ سالگی تشخیص نمی‌دهند.
تشخیص اختلالات شخصیت، از جمله این اختلال شخصیت، می‌تواند دشوار باشد، زیرا اکثر افراد مبتلا به اختلال شخصیت فکر نمی‌کنند مشکلی در رفتار یا طرز تفکرشان وجود دارد و فکر نمی‌کنند که نیازی به تغییر رفتارشان دارند.
هنگامی که آن‌ها به دنبال کمک هستند، اغلب به دلیل شرایطی است که هم‌زمان وجود دارد، مانند اضطراب یا افسردگی، نه خود اختلال.
هنگامی که یک روان‌شناس یا روان‌پزشک، مشکوک به اختلال شخصیت اسکیزوئید است، اغلب سؤالاتی را در زمینه‌های زیر می‌پرسند
- دوران کودکی
- روابط
- تاریخچه کار
ازآنجایی‌که فردی که مشکوک به این اختلال شخصیت است ممکن است بینشی نسبت به رفتارهای خود نداشته باشد، روان‌شناس یا روان‌پزشک با خانواده و دوستان فرد صحبت می‌کنند تا اطلاعات بیشتری در مورد رفتارها و تاریخچه او جمع‌آوری کنند.
روان‌شناسان و روان‌پزشکان تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوئید را بر اساس معیارهای این بیماری در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا قرار می‌دهند.
مدیریت و درمان
اختلال شخصیت اسکیزوئید چگونه درمان می‌شود؟
متأسفانه این اختلال شخصیت یکی از کم‌تحقیق‌ترین اختلالات شخصیتی است. به همین دلیل، گزینه‌های درمانی کمی وجود دارد و مطالعات کمی در مورد اثربخشی درمان وجود دارد.
روان‌درمانی به‌طورکلی درمان انتخابی برای اختلالات شخصیت است، اما این ممکن است برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید دشوار باشد، زیرا آن‌ها تمایل به فاصله‌گرفتن از تجربیات عاطفی دارند. ازآنجایی‌که آن‌ها علاقه‌ای به صحبت با افراد دیگر ندارند، ممکن است انگیزه‌ای برای تغییر نداشته باشند.
انواع روان‌درمانی که ممکن است برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید مفید باشد عبارت‌اند از:
- خانواده‌درمانی: اغلب افراد مبتلا به این اختلال شخصیت بنابه‌درخواست اعضای خانواده برای درمان مراجعه می‌کنند. در برخی موارد، خانواده‌درمانی ممکن است برای درک انتظارات خانواده از روابط و رسیدگی به هر گونه رفتاری از طرف خانواده که می‌تواند باعث بدتر شدن کناره‌گیری فرد شود، مفید باشد.
- گروه‌درمانی: این نوعی از روان‌درمانی است که در آن گروهی از افراد با هم ملاقات می‌کنند تا مشکلات خود را با هم زیر نظر یک درمان‌گر یا روان‌شناس شرح دهند و به بحث بگذارند. گروه‌درمانی ممکن است به فرد مبتلا به این اختلال شخصیت کمک کند تا مهارت‌های اجتماعی خود را افزایش دهد.
- درمان شناختی رفتاری (CBT): این یک نوع درمان ساختاریافته و هدف‌گرا است. یک درمان‌گر یا روان‌شناس به شخص کمک می‌کند تا نگاه دقیق‌تری به افکار و احساسات خود بیندازد تا بفهمد افکارش چگونه بر اعمالش تأثیر می‌گذارد. برای فردی که مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید است، یک درمان‌گر ممکن است انتظارات و ادراکات تحریف شده در مورد اهمیت و سودمندی روابط با دیگران را بررسی کند.
پیش‌گیری
آیا می‌توان از اختلال شخصیت اسکیزوئید پیش‌گیری کرد؟
درحالی‌که این اختلال شخصیت به‌طورکلی قابل‌پیشگیری نیست، درمان می‌تواند به فردی که مستعد ابتلا به این بیماری است اجازه دهد تا راه‌های مؤثرتری برای تغییر رفتارها و افکار غیرمفید بیاموزد.
چشم‌انداز / پیش‌آگهی
پیش‌آگهی (چشم‌انداز) اختلال شخصیت اسکیزوئید چیست؟
افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید (ScPD) به‌طورکلی زندگی تنظیم‌شده‌ای دارند. در مقایسه با افراد مبتلا به انواع دیگر اختلالات شخصیت، افراد مبتلا به ScPD کمتر دچار اضطراب یا افسردگی می‌شوند، به‌خصوص اگر در موقعیت‌های اجتماعی، تحصیلی یا شغلی نباشند که بر مهارت‌های اجتماعی محدود آن‌ها فشار وارد کند.
مهم است که به یاد داشته باشید که این اختلال (ScPD) یک وضعیت سلامت روان است. مانند سایر شرایط سلامت روان، جستجوی کمک به‌محض ظاهرشدن علائم می‌تواند به کاهش اختلالات در زندگی افراد کمک کند. متخصصان سلامت روان می‌توانند طرح‌های درمانی ارائه دهند که می‌تواند به افراد مبتلا به ScPD در مدیریت افکار و رفتارهای خود کمک کند.
اعضای خانواده افراد مبتلا به این اختلال اغلب استرس، افسردگی و انزوا را تجربه می‌کنند. مهم است که به‌عنوان یکی از اعضای خانواده، مراقب سلامت روان خود باشید و در صورت مشاهده این علائم از روان‌شناس یا روان‌پزشک کمک بخواهید.
